آیه ما كانَ إِبْراهيمُ يَهُودِيّاً وَ لا نَصْرانِيّاً وَ لكِنْ كانَ حَنيفاً مُسْلِماً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكينَ [67]
ابراهيم نه يهودى بود و نه نصرانى؛ بلكه موحّدى خالص و مسلمان بود؛ و هرگز از مشركان نبود.
الصّادق (علیه السلام)- فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَنِیفاً مُسْلِماً قَالَ خَالِصاً مُخْلِصاً لَیْسَ فِیهِ شَیْءٌ مِنْ عِبَادَهًِْ الْأَوْثَانِ.
امام صادق (علیه السلام) ابن‌مسکان گوید: امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی قول خدای عزّوجلّ: حَنِیفاً مُسْلِماً فرمود: «خاصل و مخلص چیزی از پرستش بت‌ها در آن نباشد».
الصّادق (علیه السلام)- فِی قَوْلِ‌اللَّهِ حَنِیفاً مُسْلِماً قَالَ خَالِصاً مُخْلِصاً لَا یَشُوبُهُ شَیْءٌ.
امام صادق (علیه السلام) ابن‌مسکان گوید: امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی حَنِیفاً مُسْلِماً فرمود: «یعنی خالص که چیزی آن را از حقیقت بیرون نکند و به غرضی آلوده نسازد، و فقط برای خداوند باشد».
الباقر (علیه السلام)- فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل لا شَرْقِیَّةٍ وَ لا غَرْبِیَّةٍ یَقُولُ لَسْتُمْ بِیَهُودٍ فَتُصَلُّوا قِبَلَ الْمَغْرِبِ وَ لَا نَصَارَی فَتُصَلُّوا قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ أَنْتُمْ عَلَی مِلَّهًِْ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ قَدْ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ما کانَ إِبْراهِیمُ یَهُودِیًّا وَ لا نَصْرانِیًّا وَ لکِنْ کانَ حَنِیفاً مُسْلِماً وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکِین.
امام باقر (علیه السلام) جابر (رحمة الله علیه) گوید: «امام باقر (علیه السلام) درباره‌ی [قول خدای عزّوجلّ]: نه شرقی است و نه غربی. (نور/۳۵)؛ می‌فرماید: «شما نه یهودی هستید که به جانب مغرب نماز بخوانید و نه نصرانی که به جانب مشرق بخوانید شما بر ملّت ابراهیم (علیه السلام) هستید. خداوند در این آیه می‌فرماید: ما کانَ إِبْراهِیمُ یَهُودِیًّا وَ لا نَصْرانِیًّا وَ لکِنْ کانَ حَنِیفاً مُسْلِماً وَ ما کانَ مِنَ المُشْرِکِینَ.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- ما کانَ إِبْراهِیمُ یَهُودِیًّا وَ لا نَصْرانِیًّا لَا یَهُودِیّاً یُصَلِّی إِلَی الْمَغْرِبِ وَ لَا نَصْرَانِیّاً یُصَلِّی إِلَی الْمَشْرِقِ وَ لکِنْ کانَ حَنِیفاً مُسْلِماً یَقُولُ کَانَ حَنِیفاً مُسْلِماً عَلَی دِینِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله).
امام علی (علیه السلام) ما کانَ إِبْراهِیمُ یَهُودِیًّا وَ لا نَصْرانِیًّا؛ ابراهیم (علیه السلام) نه یهودی بود که نماز به‌طرف مغرب بخواند و نه نصرانی که به جانب مشرق نماز بخواند وَ لکِنْ کانَ حَنِیفاً مُسْلِماً؛ ولی متمایل به حقّ و مسلِم بر دین محمّد (صلی الله علیه و آله) بود.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ مَنْصُورِ بْنِ بُزُرْجَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ (علیه السلام) مَا أَکْثَرَ مِنْکَ سَیِّدِی ذِکْرَ سَلْمَانَ الْفَارِسِی ... قالَ: إِنَّ سَلْمَانَ (رحمة الله علیه) کَانَ عَبْداً صَالِحاً حَنِیفاً مُسْلِماً وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکِین.
امام صادق (علیه السلام) منصوربن‌بزّرُج گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: «چقدر زیاد سلمان‌فارسی (رحمة الله علیه) را یاد می‌کنید»؟ فرمود: «همانا سلمان (رحمة الله علیه) بنده‌ی شایسته گرونده به حقّ و مسلمان کامل بوده و از مشرکین نبوده است.