آیه قالَ أَنْظِرْني إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ [14]
گفت:«مرا تا روزى‌كه [مردم] برانگيخته مى‌شوند مهلت ده [و زنده بگذار].»
الصّادق (علیه السلام)- إِنَّ إِبْلِیسَ قَالَ أَنْظِرْنِی إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ فَأَبَی اللهَُ ذَلِکَ عَلَیْهِ قالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرِینَ إِلی یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ظَهَرَ إِبْلِیسُ لَعَنَهُ اللَّهُ فِی جَمِیعِ أَشْیَاعِهِ مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ آدَمَ (علیه السلام) إِلَی یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ وَ هِیَ آخِرُ کَرَّهًٍْ یَکُرُّهَا أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام).
امام صادق ( خثعمی می‌گوید: شنیدم که امام صادق (فرمود: «ابلیس گفت: أَنْظِرْنِی إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ. ولی خداوند از این خواسته او ابا نمود و فرمود: [تو از مهلت‌داده شدگانی]! تا روز قیامت، و هنگامی‌که روز قیامت فرا می‌رسد. (حجر/۳۸۳۷) وقتی روز معیّن معلوم برسد، ابلیس بر تمام پیروانش از زمان خلقت آدم (توسّط خدا تا روز معیّن معلوم، ظاهر می‌شود و این آخرین بازگشتی است که امیرالمؤمنین (دارد».
الصّادق (علیه السلام)- قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام) أَوَّلُ مَنْ قَاسَ إِبْلِیسُ وَ اسْتَکْبَرَ وَ الِاسْتِکْبَارُ هُوَ أَوَّلُ مَعْصِیَهًٍْ عُصِیَ اللَّهُ بِهَا قَالَ فَقَالَ إِبْلِیسُ یَا رَبِّ اعْفُنِی مِنَ السُّجُودِ لِآدَمَ (علیه السلام) وَ أَنَا أَعْبُدُکَ عِبَادَهًًْ لَمْ یَعْبُدْکَهَا مَلَکٌ مُقَرَّبٌ (علیه السلام) وَ لَا نَبِیٌّ مُرْسَلٌ (علیه السلام) قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی لَا حَاجَهًَْ لِی إِلَی عِبَادَتِکَ إِنَّمَا أُرِیدُ أَنْ أُعْبَدَ مِنْ حَیْثُ أُرِیدُ لَا مِنْ حَیْثُ تُرِیدُ فَأَبَی أَنْ یَسْجُدَ فَقَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّکَ رَجِیمٌ، وَ إِنَّ عَلَیْکَ لَعْنَتِی إِلی یَوْمِ الدِّینِ قَالَ إِبْلِیسُ یَا رَبِّ وَ کَیْفَ وَ أَنْتَ الْعَدْلُ الَّذِی لَا تَجُورُ وَ لَا تَظْلِمُ فَثَوَابُ عَمَلِی بَطَلَ قَالَ لَا وَ لَکِنْ سَلْنِی مِنْ أَمْرِ الدُّنْیَا مَا شِئْتَ ثَوَاباً لِعَمَلِکَ فَأُعْطِیَکَ فَأَوَّلُ مَا سَأَلَ الْبَقَاءُ إِلَی یَوْمِ الدِّینِ فَقَالَ اللَّهُ قَدْ أَعْطَیْتُکَ قَالَ سَلِّطْنِی عَلَی وُلْدِ آدَمَ (علیه السلام) قَالَ سَلَّطْتُکَ قَالَ أَجْرِنِی فِیهِمْ مَجْرَی الدَّمِ فِی الْعُرُوقِ قَالَ قَدْ أَجْرَیْتُکَ قَالَ لَا یُولَدُ لَهُمْ وَلَدٌ إِلَّا وُلِدَ لِیَ اثْنَانِ وَ أَرَاهُمْ وَ لَا یَرَوْنِی وَ أَتَصَوَّرُ لَهُمْ فِی کُلِّ صُورَهًٍْ شِئْتُ فَقَالَ قَدْ أَعْطَیْتُکَ قَالَ یَا رَبِّ زِدْنِی قَالَ قَدْ جَعَلْتُ لَکَ وَ لِذُرِّیَّتِکَ فِی صُدُورِهِمْ أَوْطَاناً قَالَ رَبِّ حَسْبِی فَقَالَ إِبْلِیسُ عِنْدَ ذَلِکَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ إِلَّا عِبادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ، ثُمَّ لَآتِیَنَّهُمْ مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ وَ عَنْ أَیْمانِهِمْ وَ عَنْ شَمائِلِهِمْ وَ لا تَجِدُ أَکْثَرَهُمْ شاکِرِینَ.
امام صادق ( امام صادق (فرمود: «اوّلین کسی که مقایسه کرد و تکبّر ورزید، ابلیس بود و تکبّر اوّلین گناه و عصیانی بود که خداوند با آن مورد نافرمانی قرار گرفت». فرمود: پس ابلیس گفت: «پروردگارا! مرا از سجده بر آدم معاف کن و آنگاه من به‌گونه‌ای تو را عبادت می‌کنم که هیچ فرشته مقرّبی و نه هیچ پیامبر مرسلی آنگونه تو را عبادت نکرده است». پس خداوند فرمود: «من نیازی به عبادت تو ندارم. من می‌خواهم آن گونه که خود دوست دارم مورد عبادت قرار بگیرم نه آن گونه که تو می‌خواهی». پس شیطان از سجده‌کردن سر باز زد. خداوند تبارک‌وتعالی فرمود: «از آن خارج شو. پس همانا تو رانده شده‌ای و همانا تا روز قیامت لعنت من بر تو است» ابلیس گفت: «پروردگارا چگونه ممکن است درحالی‌که تو همان عادل مطلق هستی که ستم نمی‌کند. پس ثواب عمل من باطل شد»؟ فرمود: «خیر! ولی از امور دنیا هرآنچه می‌خواهی به‌عنوان پاداش و ثواب عملت از من طلب کن، به تو عطا خواهم کرد». پس اوّلین چیزی که خواست باقی‌ماندن تا روز قیامت بود. پس خداوند فرمود: «یقیناً به تو عطا کردم». گفت: «مرا بر فرزندان آدم مسلّط گردان». فرمود: «تو را مسلّط کردم». گفت: «مرا مانند جاری‌شدن خون در رگ در [وجود] آنان جاری کن». فرمود: «تو را جاری کردم». گفت: «از آنان فرزندی متولّد نشود مگر اینکه برای من دو فرزند متولّد شود و من آنان را ببینم و آنان مرا نبینند و برای آنان در هر شکلی که بخواهم ظاهر شوم». پس فرمود: «به تو عطا کردم». گفت: «پروردگارا بیشتر به من بده». فرمود: «سینه‌های آنان را برای تو و ذرّیّه‌ات موطن قرار دادم». گفت: «پروردگارا مرا کفایت کرد». اینجا بود که ابلیس گفت: به‌عزّت و جلالت سوگند که همه‌ی آن‌ها را گمراه می‌سازم مگر بندگان خالصت را. (ص/۸۳۸۲) سپس از پیش رو و از پشت سر، و از طرف راست و از طرف چپ آن‌ها، به سراغشان می‌روم؛ و بیشتر آن‌ها را شکرگزار نخواهی یافت!» (اعراف/۱۷)».
الصّادق (علیه السلام)- أَنْظَرَهُ إِلَی یَوْمِ یَبْعَثُ اللَّهُ قَائِمَنَا.
امام صادق ( خدا به او مهلت داده تا روزی‌که قائم (ما ظهور کند.
الصّادق (علیه السلام)- فَیَمُوتُ إِبْلِیسُ مَا بَیْنَ النَّفْخَهًِْ الْأُولَی وَ الثَّانِیَهًْ.
امام صادق ( ابلیس میان صور اوّل و دوّم می‌میرد.