آیه قالَ أَ غَيْرَ اللهِ أَبْغيكُمْ إِلهاً وَ هُوَ فَضَّلَكُمْ عَلَى الْعالَمينَ [140]
[سپس] گفت: «آيا غير از خداوند، معبودى براى شما بطلبم؟! در‌حالى‌كه او شما را بر جهانيان [هم عصرتان] برترى داد».
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- قَالَ لِبَعْضِ الْیَهُودِ حِینَ قَالَ لَهُ مَا دَفَنْتُمْ نَبِیَّکُمْ حَتَّی اخْتَلَفْتُمْ فِیهِ فَقَالَ لَهُ إِنَّمَا اخْتَلَفْنَا عَنْهُ لَا فِیهِ وَ لَکِنَّکُمْ مَا جَفَّتْ أَرْجُلُکُمْ مِنَ الْبَحْرِ حَتَّی قُلْتُمْ لِنَبِیِّکُمْ اجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَةٌ قالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ.
امام علی ( یهودی به امام علی (گفت: «هنوز پیامبرتان را دفن نکرده بودید که درباره‌اش دچار اختلاف شدید»! فرمود: «ما نسبت به آنچه از او رسیده بود اختلاف کردیم نه درباره‌ی شخص او، ولی شما هنوز پایتان از آب دریا خشک نشده بود که به پیامبرتان گفتید: اجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَةٌ قالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُون».
الباقر (علیه السلام)- إِنَّ اللَّهَ قَضَی الِاخْتِلَافَ عَلَی خَلْقِهِ وَ کَانَ أَمْراً قَدْ قَضَاهُ فِی عِلْمِهِ کَمَا قَضَی عَلَی الْأُمَمِ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ هِیَ السُّنَنُ وَ الْأَمْثَالُ یَجْرِی عَلَی النَّاسِ فَجَرَتْ عَلَیْنَا کَمَا جَرَتْ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِنَا وَ قَالَ (علیه السلام) لَا تَبْدِیلَ لِقَوْلِ اللَّهِ وَ قَدْ قَضَی اللَّهُ عَلَی مُوسَی (علیه السلام) وَ هُوَ مَعَ قَوْمِهِ یُرِیهِمُ الْآیَاتِ وَ النُّذُرَ ثُمَّ مَرُّوا عَلَی قَوْمٍ یَعْبُدُونَ أَصْنَاماً قالُوا یا مُوسَی اجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَةٌ قالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ.
امام باقر ( همانا خداوند اختلاف را بر مخلوقاتش مقدّر نمود و این چیزی بود که در علم او مقدّر شده بود. همچنان که با امّت های پیش از شما نیز چنین کرد، و این سنّت ها و امثالی است که بر مردم جاری می کند و بر ما نیز مانند گذشتگانمان جاری شد. و فرمود: دگرگونی در آفرینش الهی نیست. (روم/۳۰) و خداوند بر موسی (مقدّر نمود، درحالی‌که او همراه قومش بود و آیات و هشدارها را به آنان نشان می داد. سپس آنان از کنار قومی گذشتند که بت ها را می‌پرستیدند، گفتند: «یا مُوسَی اجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَةٌ قالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ».
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ جاوَزْنا بِبَنِی‌إِسْرائِیلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْا عَلی قَوْمٍ یَعْکُفُونَ عَلی أَصْنامٍ لَهُمْ فَإِنَّهُ لَمَّا غَرَّقَ اللَّهُ فِرْعَوْنَ وَ أَصْحَابَهُ وَ عَبَرَ مُوسَی (علیه السلام) وَ أَصْحَابُهُ الْبَحْرَ نَظَرَ أَصْحَابُ مُوسَی (علیه السلام) إِلَی قَوْمٍ یَعْکُفُونَ عَلَی أَصْنَامٍ لَهُمْ فَقَالُوا لِمُوسَی یا مُوسَی اجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَةٌ فَقَالَ مُوسَی إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ إِنَّ هؤُلاءِ مُتَبَّرٌ ما هُمْ فِیهِ وَ باطِلٌ ما کانُوا یَعْمَلُونَ قالَ أَ غَیْرَ اللهِ أَبْغِیکُمْ إِلهاً وَ هُوَ فَضَّلَکُمْ عَلَی الْعالَمِینَ إِلَی قَوْلِهِ وَ فِی ذلِکُمْ بَلاءٌ مِنْ رَبِّکُمْ عَظِیمٌ وَ هُوَ مُحْکَمٌ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( وَ جاوَزْنا بِبَنی إِسْرائیلَ الْبَحْرَ؛ هنگامی که خداوند فرعون و همراهانش را غرق کرد و موسی و یارانش از دریا گذشتند، یاران موسی به قومی رسیدند که بت پرستی می‌کردند. آنها به موسی گفتند: «یا مُوسَی اجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَةٌ فَقَالَ مُوسَی إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ، این افراد از حق رویگردانند و آنچه انجام می‌دهند باطل است». موسی (به آنها گفت: [سپس] گفت: «آیا غیر از خداوند، معبودی برای شما بطلبم؟! خدایی که شما را بر جهانیان [و مردم عصرتان] برتری داد»!. ... و در این‌ها، آزمایش بزرگی از طرف پروردگارتان برای شما بود.
الصّادق (علیه السلام)- فَلَمَّا أَخَذَ مُوسَی (علیه السلام) الْعَصَا وَ رَجَعَتْ إِلَی فِرْعَوْنَ نَفْسُهُ هَمَّ بِتَصْدِیقِهِ فَقَامَ إِلَیْهِ هَامَانُ وَ قَالَ بَیْنَا أَنْتَ إِلَهٌ تُعْبَدُ إِذْ أَنْتَ تَابِعٌ لِعَبْدٍ وَ اجْتَمَعَ الْمَلَأُ وَ قَالُوا هَذَا سَاحِرٌ عَلِیمٌ فَجُمِعَ السَّحَرَهًُْ لِمِیقاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ فَلَمَّا أَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَ عِصِیَّهُمْ أَلْقَی مُوسَی (علیه السلام) عَصَاهُ فَالْتَقَمَتْهَا کُلَّهَا وَ کَانَ فِی السَّحَرَهًِْ اثْنَانِ وَ سَبْعُونَ شَیْخاً خَرُّوا سُجَّداً ثُمَّ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ مَا هَذَا سِحْرٌ لَوْ کَانَ سِحْراً لَبَقِیَتْ حِبَالُنَا وَ عِصِیُّنَا ثُمَّ خَرَجَ مُوسَی (علیه السلام) بِبَنِی إِسْرَائِیلَ یُرِیدُ أَنْ یَقْطَعَ بِهِمُ الْبَحْرَ فَأَنْجَی اللَّهُ مُوسَی (علیه السلام) وَ مَنْ مَعَهُ وَ غَرَّقَ فِرْعَوْنَ وَ مَنْ مَعَهُ فَلَمَّا صَارَ مُوسَی (علیه السلام) فِی الْبَحْرِ أَتْبَعَهُ فِرْعَوْنُ وَ جُنُودُهُ فَتَهَیَّبَ فِرْعَوْنُ أَنْ یَدْخُلَ الْبَحْرَ فَمُثِّلَ جَبْرَئِیلُ (علیه السلام) عَلَی مَادِیَانَهًٍْ وَ کَانَ فِرْعَوْنُ عَلَی فَحْلٍ فَلَمَّا رَأَی قَوْمُ فِرْعَوْنَ الْمَادِیَانَهًَْ اتَّبَعُوهَا فَدَخَلُوا الْبَحْرَ وَ غَرِقُوا وَ أَمَرَ اللَّهُ الْبَحْرَ فَلَفَظَ فِرْعَوْنَ مَیِّتاً حَتَّی لَا یُظَنَّ أَنَّهُ غَائِبٌ وَ هُوَ حَیٌّ ثُمَّ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی أَمَرَ مُوسَی (علیه السلام) أَنْ یَرْجِعَ بِبَنِی إِسْرَائِیلَ إِلَی الشَّامِ فَلَمَّا قَطَعَ الْبَحْرَ بِهِمْ مَرَّ عَلی قَوْمٍ یَعْکُفُونَ عَلی أَصْنامٍ لَهُمْ قالُوا یا مُوسَی اجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَةٌ قالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ.
امام صادق ( هنگامی‌که موسی (عصا را در دست گرفت و حال فرعون سر جایش آمد خواست او را تصدیق کند، هامان در مقابل فرعون برخاست و گفت: درحالی‌که تو خود را خدایی می‌پنداری که پرستش می‌شوی هم اکنون تابع بنده ای شده ای؟ مردم گرد هم آمدند و می‌گفتند: این ساحر ماهری است. پس در یک روز معیّن همه ساحران را جمع کردند هنگامی‌که طناب‌ها و چوبدستی‌های خود را برروی زمین انداختند موسی (نیز عصای خود را بر زمین انداخت و همه‌ی آنها را بلعید. در آن زمان در ساحری هفتادودو نفر ماهر و پیشکسوت بودند که همه‌ی آنها در مقابل موسی (به سجده در آمدند. سپس به فرعون گفتند: «این کار موسی (سحر نیست زیرا اگر سحر بود نمی‌توانست طناب‌ها و چوبدستی‌های ما را بخورد. سپس موسی (قوم بنی‌اسرائیل را از آنجا خارج کرد می‌خواست آنها را از میان دریا عبور بدهد. پس خداوند موسی (و کسانی که با او بودند را نجات داد و فرعون و همراهانش را در دریا غرق کرد. هنگامی‌که وارد دریا شد فرعون و سپاهیانش آنها را تعقیب می‌کردند. فرعون از اینکه وارد دریا شود می‌ترسید جبرئیل به شکل اسبی مادینه درآمد درحالی‌که فرعون بر اسب نرینه‌ای سوار بود. هنگامی‌که قوم فرعون اسب ماده‌ی سیاه را دیدند آن را دنبال کردند و وارد دریا شدند در نتیجه در دریا غرق شدند. خداوند متعال به دریا امر کرد جنازه‌ی مرده فرعون را به ساحل انداخت تا اینکه کسی گمان نبرد که او غایب و زنده است. سپس خداوند به موسی (وحی نازل کرد که قوم بنی‌اسرائیل را به شام باز گرداند هنگامی‌که آنان را از دریا عبور داد بر قومی که بت‌هایی داشتند و آنها را پرستش می‌کردند گذشت؛ بنی‌اسرائیل به موسی (گفتند: «یا مُوسَی اجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَةٌ فَقَالَ مُوسَی إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ».
العسکری (علیه السلام)- قَالَ اللَّهُ تَعَالَی وَ اذْکُرُوا إِذْ جَعَلْنَا مَاءَ الْبَحْرِ فِرَقاً یَنْقَطِعُ بَعْضُهُ مِنْ بَعْضٍ فَأَنْجَیْنَاکُمْ هُنَاکَ وَ أَغْرَقْنَا فِرْعَوْنَ وَ قَوْمَهُ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ إِلَیْهِمْ وَ هُمْ یَغْرَقُونَ وَ ذَلِکَ أَنَّ مُوسَی (علیه السلام) لَمَّا انْتَهَی إِلَی الْبَحْرِ أَوْحَی اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ إِلَیْهِ قُلْ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ جَدِّدُوا تَوْحِیدِی وَ أَمِرُّوا بِقُلُوبِکُمْ ذِکْرَ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) سَیِّدِ عَبِیدِی وَ إِمَائِی وَ أَعِیدُوا عَلَی أَنْفُسِکُمُ الْوَلَایَهًَْ لِعَلِیٍّ (علیه السلام) أَخِی مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ وَ قُولُوا اللَّهُمَّ بِجَاهِهِمْ جَوِّزْنَا عَلَی مَتْنِ هَذَا الْمَاءِ فَإِنَّ الْمَاءَ یَتَحَوَّلُ لَکُمْ أَرْضاً فَقَالَ لَهُمْ مُوسَی (علیه السلام) ذَلِکَ فَقَالُوا تُورِدُ عَلَیْنَا مَا نَکْرَهُ وَ هَلْ فَرَرْنَا مِنْ فِرْعَوْنَ إِلَّا مِنْ خَوْفِ الْمَوْتِ وَ أَنْتَ تَقْتَحِمُ بِنَا هَذَا الْمَاءَ الْغَمْرَ بِهَذِهِ الْکَلِمَاتِ وَ مَا یرینا {یُدْرِینَا} مَا یَحْدُثُ مِنْ هَذِهِ عَلَیْنَا فَقَالَ لِمُوسَی (علیه السلام) کَالِبُ بْنُ‌یُوحَنَّا وَ هُوَ عَلَی دَابَّهًٍْ لَهُ وَ کَانَ ذَلِکَ الْخَلِیجُ أَرْبَعَهًَْ فَرَاسِخَ یَا نَبِیَّ اللَّهِ! أَمَرَکَ اللَّهُ بِهَذَا أَنْ نَقُولَهُ وَ نَدْخُلَ الْمَاءَ فَقَالَ نَعَمْ فَقَالَ وَ أَنْتَ تَأْمُرُنِی بِهِ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَوَقَفَ وَ جَدَّدَ عَلَی نَفْسِهِ مِنْ تَوْحِیدِ اللَّهِ وَ نُبُوَّهًِْ مُحَمَّد (صلی الله علیه و آله) وَ وَلَایَهًِْ عَلِیٍّ (صلی الله علیه و آله) وَ الطَّیِّبِینَ مِنْ آلِهِمَا (علیهم السلام) کَمَا أُمِرَ بِهِ ثُمَّ قَالَ اللَّهُمَّ بِجَاهِهِمْ جَوِّزْنِی عَلَی مَتْنِ هَذَا الْمَاءِ ثُمَّ أَقْحَمَ فَرَسَهُ فَرَکَسَ عَلَی مَتْنِ الْمَاءِ وَ إِذَا الْمَاءُ تَحْتَهُ کَأَرْضٍ لَیِّنَهًٍْ حَتَّی بَلَغَ آخِرَ الْخَلِیجِ ثُمَّ عَادَ رَاکِضاً ثُمَّ قَالَ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ أَطِیعُوا مُوسَی (علیه السلام) فَمَا هَذَا الدُّعَاءُ إِلَّا مِفْتَاحُ أَبْوَابِ الْجِنَانِ وَ مَغَالِیقُ أَبْوَابِ النِّیرَانِ وَ مُسْتَنْزَلُ الْأَرْزَاقِ وَ جَالِبٌ عَلَی عَبِیدِ اللَّهِ وَ إِمَائِهِ رِضَا الْمُهَیْمِنِ الْخَلَّاقِ فَأَبَوْا وَ قَالُوا نَحْنُ لَا نَسِیرُ إِلَّا عَلَی الْأَرْضِ فَأَوْحَی اللَّهُ إِلی مُوسی (علیه السلام) أَنِ اضْرِبْ بِعَصاکَ الْبَحْرَ وَ قُلِ اللَّهُمَّ بِجَاهِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ لَمَّا فَلَقْتَهُ فَفَعَلَ فَانْفَلَقَ وَ ظَهَرَتِ الْأَرْضُ إِلَی آخِرِ الْخَلِیجِ فَقَالَ مُوسَی (صلی الله علیه و آله) ادْخُلُوهَا قَالُوا الْأَرْضُ وَحِلَهًٌْ نَخَافُ أَنْ نَرْسُبَ فِیهَا فَقَالَ اللَّهُ یَا مُوسَی قُلِ اللَّهُمَّ بِجَاهِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ جَفِّفْهَا فَقَالَهَا فَأَرْسَلَ اللَّهُ عَلَیْهَا رِیحَ الصَّبَا فَجَفَّتْ وَ قَالَ مُوسَی (صلی الله علیه و آله) ادْخُلُوهَا قَالُوا یَا نَبِیَّ اللَّهِ نَحْنُ اثْنَتَا عَشْرَهًَْ قَبِیلَهًًْ بَنُو اثْنَیْ عَشَرَ آبَاءٍ وَ إِنْ دَخَلْنَا رَامَ کُلُّ فَرِیقٍ مِنَّا تَقَدُّمَ صَاحِبِهِ فَلَا نَأْمَنُ وُقُوعَ الشَّرِّ بَیْنَنَا فَلَوْ کَانَ لِکُلِّ فَرِیقٍ مِنَّا طَرِیقٌ عَلَی حِدَهًٍْ لَأَمِنَّا مَا نَخَافُهُ فَأَمَرَ اللَّهُ مُوسَی (علیه السلام) أَنْ یَضْرِبَ الْبَحْرَ بِعَدَدِهِمُ اثْنَتَیْ عَشْرَهًَْ ضَرْبَهًًْ فِی اثْنَیْ عَشَرَ مَوْضِعاً إِلَی جَانِبِ ذَلِکَ الْمَوْضِعِ وَ یَقُولُ اللَّهُمَّ بِجَاهِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ بَیِّنِ الْأَرْضَ لَنَا وَ أَمِطِ الْمَاءَ عَنَّا فَصَارَ فِیهِ تَمَامُ اثْنَی عَشَرَ طَرِیقاً وَ جَفَّ قَرَارُ الْأَرْضِ بِرِیحِ الصَّبَا فَقَالَ ادْخُلُوهَا قَالُوا کُلُّ فَرِیقٍ مِنَّا یَدْخُلُ سِکَّهًًْ مِنْ هَذِهِ السِّکَکِ لَا یَدْرِی مَا یَحْدُثُ عَلَی الْآخَرِینَ فَقَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فَاضْرِبْ کُلَّ طَوْدٍ مِنَ الْمَاءِ بَیْنَ هَذِهِ السِّکَکِ فَضَرَبَ وَ قَالَ اللَّهُمَّ بِجَاهِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ لَمَّا جَعَلْتَ هَذَا الْمَاءَ طَبَقَاتٍ وَاسِعَهًًْ یَرَی بَعْضُهُمْ بَعْضاً مِنْهَا فَحَدَثَتْ طَبَقَاتٌ وَاسِعَهًٌْ یَرَی بَعْضُهُمْ بَعْضاً مِنْهَا ثُمَّ دَخَلُوهَا فَلَمَّا بَلَغُوا آخِرَهَا جَاءَ فِرْعَوْنُ وَ قَوْمُهُ فَدَخَلَ بَعْضُهُمْ فَلَمَّا دَخَلَ آخِرُهُمْ وَ هَمُّوا بِالْخُرُوجِ أَوَّلُهُمْ أَمَرَ اللَّهُ تَعَالَی الْبَحْرَ فَانْطَبَقَ عَلَیْهِمْ فَغَرِقُوا وَ أَصْحَابُ مُوسَی (علیه السلام) یَنْظُرُونَ إِلَیْهِم.
امام عسکری ( امام (فرمود: خدای تعالی فرموده است: وَ اذْکُرُوا إِذْ جَعَلْنَا مَاءَ الْبَحْرِ فِرَقاً یَنْقَطِعُ بَعْضُهُ مِنْ بَعْضٍ فَأَنْجَیْنَاکُمْ هُنَاکَ وَ أَغْرَقْنَا فِرْعَوْنَ وَ قَوْمَهُ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ إِلَیْهِمْ وَ هُمْ یَغْرَقُونَ چرا که موسی (هنوز به دریا نرسیده بود خدا به او وحی کرد که به بنی‌اسرائیل بگو: توحید مرا را تجدید کنید و به قلب‌ها و دل‌هایتان یاد محمّد (سرور بندگان و کنیزان مرا امر کنید و ولایت علی (برادر محمّد (و خاندان پاکش را بر جان‌هایتان تکرار کنید و بگویید: خدایا تو را به منزلت آنان قسم ما را از روی این آب عبور بده، پس آب برای شما به زمین تبدیل می‌شود، که موسی (این را به آنها گفت، گفتند: «چیزی را بر ما وارد می کنی که ما آن را دوست نداریم و آیا جز این است که ما به خاطر ترس از مرگ از فرعون فرار می‌کنیم؟! و تو با این سخنانت ما را در این آب عمیق فرو می‌بری؟ و به ما نشان نمی دهد که از این کار بر ما چه پیش می‌آید»؟ کالب‌بن‌یوحنا درحالی‌که بر چهار پایش سوار بود و آن خلیج چهار فرسخ بود به موسی (گفت: «ای پیامبر خدا (آیا خدا تو را بر این فرمان داده که این را به ما بگویی و ما داخل آب شویم»؟! گفت: «بله». گفت: «آیا تو مرا به این کار امر میکنی»؟ موسی (گفت: «بله». ایستاد و توحید خدا و نبوّت محمّد و ولایت علی (و پاکان خاندان آن دو تن را همان‌گونه که به آن امر شده بود تجدید کرد گفت: «خدایا تو را قسم به آنان که مرا از روی این آب عبور بده؛ پس اسبش را پیش راند و بر روی آب رفت و در آن‌هنگام آب، مانند زمینی نرم بود تا اینکه به آخر خلیج رسید، و با سرعت برگشت، و به بنی‌اسرائیل گفت: «ای بنی‌اسرائیل موسی (را اطاعت کنید چراکه این دعا جز کلید درهای بهشت و قفل درهای آتش و نازل‌کننده روزی نیست و این رضای خالق مهیمن را برای بندگان خدا جلب میکند امّا نپذیرفتند، و گفتند: ما فقط بر زمین راه می‌رویم. بنابراین خدا به موسی (وحی کرد: با عصایت بر دریا بزن و بگو خدایا تو را قسم به محمّد و خاندان پاکش (که این دریا را بشکافی، و این کار را کرد و زمین زیر دریا تا آخرش پدیدار گشت، موسی (فرمود: «داخل آن شوید». گفتند: «زمین گلی است می‌ترسیم که در آن فرو رویم». خدا گفت: «ای موسی (بگو: خدایا تو را قسم به محمّد و خاندان پاکش (آن را خشک کن، پس موسی (آن را گفت، خدا بر آن باد صبا را فرستاد و زمین خشک شد». موسی (گفت: «در آن داخل شوید». گفتند: «ای پیامبر خدا (ما دوازده قبیله و فرزندان دوازده پدریم و اگر داخل شویم و هر گروهی از ما که از دوستش پیشی گیرد از وقوع و ایجاد شر در میان خودمان ایمن نیستیم؛ پس اگر هر گروهی از ما راهی جداگانه داشته باشد از آنچه که می‌ترسیم در امان می‌مانیم. بنابراین خداوند موسی (را فرمان داد تا به تعداد آنها دوازده ضربه در دوازده جای در دریا در کنار جای قبلی بزند». و می‌گفت: «خدایا تو را قسم به محمّد و خاندان پاکش (را، زمین را برای ما پدیدار کن و آب را برای ما کنار بزن. بنابراین در آن دوازده راه ایجاد شد و کف زمین با باد صبا خشک شد». گفت: «داخل آن شوید». گفتند: «هر گروه که از ما در این راه‌ها وارد شود نمی‌داند برای دیگران چه اتّفاقی می‌افتد، خدای بزرگ و بلند مرتبه گفت: با عصایت بر هرکدام از این بلندی‌های بین این راه‌ها بزن، پس این کار را کرد و گفت: خدایا تو را قسم به محمّد و خاندان پاکش (برای آنکه این آب را لایه‌های بزرگی قرار دهد تا همدیگر را ببینند؛ لایه‌های بزرگی ایجاد شد که همدیگر را می‌دیدند. پس وارد شدند، و هنگامی‌که آخرین نفر آنان وارد شد و اوّلین نفر آنان خواست خارج شود خدای تعالی به دریا دستو داد، پس دریا بر آنها قرار گرفت و غرق شدند و اصحاب موسی (به آنها نگاه می‌کردند».
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- لَمَّا غَرَّقَ اللَّهُ فِرْعَوْنَ وَ أَصْحَابَهُ وَ عَبَرَ مُوسَی (علیه السلام) وَ أَصْحَابُهُ الْبَحْرَ نَظَرَ أَصْحَابُ مُوسَی (علیه السلام) إِلَی قَوْمٍ یَعْکُفُونَ عَلَی أَصْنَامٍ لَهُمْ فَقَالُوا لِمُوسَی (علیه السلام) یا مُوسَی اجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَةٌ فَقَالَ مُوسَی (علیه السلام) إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُون.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( هنگامی‌که خدا فرعون و اصحابش را غرق کرد و موسی (و اصحابش از دریا عبور کردند، قوم موسی (به قومی رسیدند که مشغول پرستیدن بت ها بودند. به موسی (گفتند: «یَا مُوسَی اجْعَل لَّنَا إِلَهًا کَمَا لَهُمْ آلِهَةٌ». موسی (گفت: «إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ».
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- تَجْهَلُونَ نِعْمَهًَْ رَبِّکُمْ فِیمَا صَنَعَ بِکُمْ.
ابن‌عبّاس ( تَجْهَلُونَ؛ یعنی از نعمت‌های پروردگارتان که به شما عطا کرده است، نا آگاه هستید.