آیه ثُمَّ بَدَّلْنا مَكانَ السَّيِّئَةِ الْحَسَنَةَ حَتّى عَفَوْا وَ قالُوا قَدْ مَسَّ آبائَنَا الضَّرّاءُ وَ السَّرّاءُ فَأَخَذْناهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لايَشْعُرُونَ [95]
سپس [هنگامى‌كه اين هشدارها در آنان اثر نگذاشت]، نيكى [و فراوانى نعمت و رفاه] را به‌جاى بدى قرار داديم؛ آنچنان كه فزونى گرفتند، [و مغرور شدند]، وگفتند: «[تنها ما نبوديم كه گرفتار اين مشكلات شديم]»؛ به پدران ما نيز ناراحتى و شادمانى رسيد». چون چنين شد، آن‌ها را [به سبب اعمالشان] ناگهان گرفتيم [و مجازات كرديم]، در‌حالى‌كه درك نمى‌كردند.
السّجّاد (علیه السلام)- إِنَّ أَوَّلَ مَنْ عَمِلَ الْمِکْیَالَ وَ الْمِیزَانَ شُعَیْبٌ النَّبِیُّ (علیه السلام) عَمِلَهُ بِیَدِهِ فَکَانُوا یَکِیلُونَ وَ یُوفُونَ ثُمَّ إِنَّهُمْ بَعْدُ طَفَّفُوا فِی الْمِکْیَالِ وَ بَخِسُوا فِی الْمِیزَانِ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَعُذِّبُوا بِهَا فَأَصْبَحُوا فِی دارِهِمْ جاثِمِینَ.
امام سجّاد ( نخستین کسی که پیمانه و ترازو ساخت شعیب پیامبر (بود. او آن را با دست خود ساخت و آنان پیمانه می‌کردند و کامل می‌دادند. سپس از پیمانه و ترازو کاستند و کم‌فروشی کردند. پس زمین‌لرزه آنان را فروگرفت و در خانه‌هایشان از پا درآمدند سرانجام زمین لرزه آن‌ها را فرا گرفت؛ و صبحگاهان در خانه‌هایشان به رو افتاده و مرده بودند.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَلَمَّا اجْتَمَعُوا تَحْتَ السَّحَابَهًِْ أَلْهَبَهَا اللَّهُ عَلَیْهِمْ نَاراً وَ رَجَفَتْ بِهِمُ الْأَرْضَ فَاحْتَرَقُوا کَمَا یَحْتَرِقُ الْجَرَادُ الْمِقْلَی وَ صَارُوا رَمَاداً وَ هُوَ عَذابُ یَوْمِ الظُّلَّةِ.
ابن‌عبّاس ( آن‌ها به‌سرعت خود را به آن ابر رساندند تا از عطش خویش بکاهند امّا ناگهان زبانه‌های آتشی بود که بر سر آن‌ها فرو ریخت و زمین زیر پایشان به لرزه افتاد. در مدّت کوتاهی تمام آن مردم مبدّل به خاکستری داغ گشته بودند. قرآن از این حادثه باعنوان عَذابُ یَوْمِ الظُّلَّةِ یاد می‌کند.
الصّادق (علیه السلام)- بَعَثَ اللَّهُ عَلَیْهِمُ صَیْحَهًًْ وَاحِدَهًًْ فَمَاتُوا.
امام صادق ( خداوند یک صیحه‌ی آسمانی بر آن‌ها فرو فرستاد و همه در اثر آن هلاک شدند.