آیه قالَ فيها تَحْيَوْنَ وَ فيها تَمُوتُونَ وَ مِنْها تُخْرَجُونَ [25]
فرمود: «در آن (زمين) زنده مى‌شويد؛ و در آن مى‌ميريد؛ و [در رستاخيز] شما را از آن بيرون مى‌آورند».
الصّادق (علیه السلام)- سُئِلَ الصَّادِقُ (علیه السلام) عَنْ قَوْلُهُ اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَکُمْ فِی الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلی حِینٍ قَالَ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهًِْ.
امام صادق ( از امام صادق (در مورد کلام خداوند عزوجل: اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَکُمْ فِی الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلی حینٍ پرسیده شد. فرمود: «تا روز قیامت».
العسکری (علیه السلام)- ثُمَّ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی لِلَّذِینَ أَهْبَطَهُمْ مِنْ آدَمَ وَ حَوَّاءَ (علیها السلام) وَ إِبْلِیسَ وَ الْحَیَّهًِْ وَ لَکُمْ فِی الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ مَقَامٌ فِیهَا تَعِیشُونَ وَ تَحُثُّکُمْ لَیَالِیهَا وَ أَیَّامُهَا إِلَی السَّعْیِ لِلْآخِرَةِ، فَطُوبَی لِمَنْ یَرُوضُهَا لِدَارِ الْبَقَاءِ وَ مَتاعٌ إِلی حِینٍ لَکُمْ فِی الْأَرْضِ مَنْفَعَهًٌْ إِلَی حِینِ مَوْتِکُمْ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی مِنْهَا یُخْرِجُ زُرُوعَکُمْ وَ ثِمَارَکُمْ وَ بِهَا یُنَزِّهُکُمْ وَ یُنْعِمُکُمْ وَ فِیهَا أَیْضاً بِالْبَلَایَا یَمْتَحِنُکُمْ یُلَذِّذُکُمْ بِنَعِیمِ الدُّنْیَا تَارَهًًْ لِتَذْکُرُوا نَعِیْمَ الْأُخْرَی الْخَالِصَ مِمَّا یُنَغِّصُ نَعِیْمَ الدُّنْیَا وَ یُبْطِلُهُ وَ یُزَهِّدُ فِیهِ وَ یُصَغِّرُهُ وَ یُحَقِّرُهُ وَ یَمْتَحِنُکُمْ تَارَهًًْ بِبَلَایَا الدُّنْیَا الَّتِی قَدْ تَکُونُ فِی خِلَالِهَا الرَّحَمَاتُ وَ فِی تَضَاعِیفِهَا النِّعَمُ الَّتِی تَدْفَعُ عَنِ الْمُبْتَلَی بِهَا مَکَارِهَ لِیُحَذِّرَکُمْ بِذَلِکَ عَذَابَ الْأَبَدِ الَّذِی لَا یَشُوبُهُ عَافِیَهًٌْ وَ لَا یَقَعُ فِی تَضَاعِیفِهِ رَاحَهًٌْ وَ لَا رَحْمَهًٌْ.
امام عسکری ( خداوند متعال به کسانی که آن ها را فرو فرستاد؛ از آدم و حوا و ابلیس و مار گفت: «برای شما در زمین قرارگاهی است منزل گاهی که در آن زندگی کنید. و من شما را به تلاش برای آخرت در شب و روز تشویق می کنم؛ پس خوش به حال کسانی که آن را برای خانه باقی پرورش دهند. و برای شما تا روز قیامت بهره خواهد بود زیرا خداوند متعال برای شما کاشته ها و محصولات و میوه ها را از زمین بیرون می آورد و شما را با آن پاک و منزّه کرده و شما را نعمت می دهد. و در زمین به‌وسیله‌ی بلاها امتحانتان می کند و گاهی با نعمت دنیا شما را به لذّات می رساند تا نعمت های خالص آخرت را به یاد آورید که نعمت های دنیا را تلخ کرده در برابر آن تلخ است و آن ها را باطل می کند و از آن کم می کند و آن را کوچک و حقیر جلوه میدهد. گاهی شما را با بلاهای دنیایی امتحان می کند که در خلال آن، رحمت هاست و در لابلای آن نعمت هایی است که سختی ها و مصائب را از فرد مورد امتحان دور می کند، تا به‌وسیله‌ی آن شما را به عذاب ابدی هشدار دهد، عذابی که عافیت و سلامتی ندارد و در درون آن، راحتی و رحمت نیست».
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ یَعْنِی آدَمَ وَ إِبْلِیسَ إِلی حِینٍ یَعْنِی إِلَی الْقِیَامَهًِْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( اهْبِطُواْ بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ یعنی آدم (و ابلیس. وَ لَکُمْ فِی الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلَی حِینٍ یعنی تا روز قیامت.