آیه وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ مَنْ يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذابِ إِنَّ رَبَّكَ لَسَريعُ الْعِقابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحيمٌ [167]
و [نيز به خاطر بياور] هنگامى را كه پروردگارت اعلام كرد: تا روز قيامت، كسى را بر آن‌ها مسلّط خواهد ساخت كه همواره آن‌ها را در عذاب سختى قرار دهد؛ زيرا پروردگارت مجازاتش سريع، و [درعين‌حال، نسبت به توبه‌كنندگان] آمرزنده و مهربان است.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ أَمَّا قَوْلُهُ وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکَ لَیَبْعَثَنَّ عَلَیْهِمْ یَعْنِی یَعْلَمُ رَبُّکَ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ مَنْ یَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذابِ إِنَّ رَبَّکَ لَسَرِیعُ الْعِقابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِیمٌ نَزَلَتْ فِی الْیَهُودِ لَا یَکُونُ لَهُمْ دَوْلَهًٌْ أَبَداً.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکَ لَیَبْعَثَنَّ عَلَیْهِمْ یعنی با علم پروردگارت. إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ مَن یَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ إِنَّ رَبَّکَ لَسَرِیعُ الْعِقَابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ درباره‌ی یهودیان نازل شد و هیچ‌گاه حکومت نخواهند کرد.
الباقر (علیه السلام)- فَهُمْ أُمَّهًُْ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) تَسُومُ أَهْلَ الْکِتَابِ سُوءَ الْعَذَابِ یَأْخُذُونَ مِنْهُمُ الْجِزْیَهًَْ.
امام باقر ( آن‌ها امّت محمّد (اهل کتاب (یهود و نصاری) را گرفتار شکنجه‌ی سختی می‌کنند از آن‌ها جزیه و مالیات می‌گیرند.
الباقر (علیه السلام)- فِی قَوْلِهِ تَعَالَی مَنْ یَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذابِ أَیْ مَنْ یُذِیقُهُمْ وَ یُوَلِّیهِمْ شِدَّهًَْ الْعَذَابِ بِالْقَتْلِ وَ أَخْذِ الْجِزْیَهًِْ مِنْهُمْ وَ الْمَعْنِیُّ بِهِ أُمَّهًُْ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله).
امام باقر ( در تفسیر سخن خداوند متعال: مَن یَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ، یعنی از آن‌ها روی‌گردان شده و شدّت عذاب را با قتل و گرفتن جزیه، به آن‌ها می‌چشاند و مراد در آن امّت محمّد (است.