آیه وَ كَمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْناها فَجاءَها بَأْسُنا بَياتاً أَوْ هُمْ قائِلُونَ [4]
چه بسيار شهرها و آبادي‌ها كه آن‌ها را [بر اثر گناه فراوانشان] هلاك كرديم و عذاب ما شب هنگام، يا در روز هنگامى‌كه استراحت كرده بودند، به سراغشان آمد.
علی‌بن‌إبراهیم (علیه السلام)- قَوْلُهُ فَجاءَها بَأْسُنا بَیاتاً أَیْ عَذَاباً بِاللَّیْلِ أَوْ هُمْ قائِلُونَ یَعْنِی وَقْتَ الْقَیْلُولَهًِْ نِصْفَ النَّهَارِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( فَجاءَها بَأْسُنا بَیاتاً یعنی عذاب شب‌هنگام، یا هُمْ قائِلُونَ در روز، هنگامی‌که استراحت کرده بودند، به سراغشان آمد».