آیه ۶ - سوره اعراف

امام علی ( در جواب شخص زندیقی که ادّعای تناقض در قران داشت حضرت علی (فرمود: «و امّا سخن خداوند: روزی که «روح» و «ملائکه» در یک صف می‌ایستند و هیچ‌یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمی‌گویند، و [آنگاه که سخن می‌گویند] درست می‌گویند. (نبأ/۳۸) و نیز سخن خداوند عزّوجلّ که فرمود: به خداوندی که پروردگار ماست سوگند که ما مشرک نبودیم. (انعام/۲۳) و این سخن خداوند عزّوجلّ: سپس روز قیامت از یکدیگر بیزاری می‌جویید و یکدیگر را لعن می‌کنید. (عنکبوت/۲۵) اینها هریک در یکی از جایگاههای آن روزی است که پنجاه هزار سال به درازا میکشد. مراد این است که معصیت‌پیشگان به یکدیگر کفر میورزند و همدیگر را لعنت میکنند. سپس آنان در جایگاههای دیگری گردهم میآیند، و چنان به گریه میافتند. سپس در جایگاههای دیگری گرد هم میآیند و در آنجا آنان را به سخن در میآورند (استنطاق میکنند) و آنان میگویند: به خداوندی که پروردگار ماست سوگند که ما مشرک نبودیم!. (انعام/۲۳) اینان به‌طور خاص، کسانی هستند که در سرای دنیا به یگانگی خدا اقرار کردهاند، امّا ایمانشان به خداوند متعال برایشان سودمند نمیافتد؛ چراکه با فرستادگان او مخالفت ورزیدهاند و در آنچه ایشان از جانب پروردگارشان آوردند، شک کردهاند و درباره‌ی اوصیای ایشان (پیمان خود را شکستهاند ... آنگاه خداوند بر دهانهایشان مُهر خاموشی میزند و دستها و پاها و پوست‌هایشان را به سخن در میآورد و آنها به هر گناهی که از آنان سرزده گواهی میدهند؛ سپس مُهر از زبانهایشان بر میگیرد و آنان به پوستهای خود میگویند: چرا بر ضدّ ما گواهی دادید؟! آن‌ها جواب می‌دهند: «همان خدایی که هر موجودی را به نطق درآورده ما را گویا ساخته». (فصلت/۲۱) سپس در جایگاههای دیگری گرد هم میآیند و در آنجا از ترس آنچه که از سختی امر و دشواری بلا میبینند، از یکدیگر می‌گریزند؛.. سپس در جایگاههای دیگری گرد هم میآیند و آنجا دوستان خدا و برگزیدگان او به سخن در آورده میشوند. جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمی‌گویند، و [آنگاه که می‌گویند] درست می‌گویند!. (نبأ/۳۸) درآن‌هنگام فرستادگان را به پا می‌دارند و از ایشان درباره‌ی رساندن پیامهایی که برای امّتهایشان بردهاند، میپرسند و آن‌هاخبر می‌دهند که پیامها را به امّتهای خود رساندهاند. آنگاه از امّتها میپرسند و آنان منکر میشوند؛ همچنان‌که خداوند متعال فرمود: فَلَنَسْئَلَنَّ الَّذِینَ أُرْسِلَ إِلَیْهِمْ وَ لَنَسْئَلَنَّ الْمرْسَلِینَ می‌گویند: هیچ مژده‌دهنده و هیچ هشداردهندهای نزد ما نیامد. آنگاه فرستادگان، رسول خدا (را گواه میگیرند و ایشان به راستگویی فرستادگان و دروغگویی امّتهای انکارگر گواهی میدهد و به هریک از آن امّت‌ها میفرماید: بله، [هم‌اکنون، پیامبر] بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده، به‌سوی شما آمد، و خداوند بر همه چیز تواناست. (مائده/۱۹) یعنی تواناست تا از اندامتان علیه شما گواهی گیرد که فرستادگان، پیام‌هایشان را به شما رساندهاند.