آیه ۴۹ - سوره اعراف

آیه أَ هؤُلاءِ الَّذينَ أَقْسَمْتُمْ لا يَنالُهُمُ اللهَُ بِرَحْمَةٍ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَ لا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ [49]

آيا اين‌ها (اين واماندگان براعراف) همانان هستند كه سوگند ياد كرديد خداوند، هرگز رحمتش را شامل حال آن‌ها نخواهد كرد؟! [ولى خداوند به خاطر ايمان و كارهاى نيكشان، آن‌ها رابخشيد؛ هم‌اكنون به آن‌ها گفته مى‌شود]: داخل بهشت شويد، كه نه ترسى بر شماست و نه اندوهگين مى‌شويد.

آیا این‌ها این واماندگان براعراف) همانان هستند که سوگند یاد کردید خداوند، هرگز رحمتش را شامل حال آن‌ها نخواهد کرد؟! [ولی خداوند به خاطر ایمان و کارهای نیکشان، آن‌ها رابخشید؛ هم‌اکنون به آن‌ها گفته می‌شود]: داخل بهشت شوید

۱ -۱
(اعراف/ ۴۹)

علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- یَقُولُونَ لِمَنْ فِی النَّارِ مِنْ أَعْدَائِهِمْ: أَ هؤُلَاءِ شِیعَتِی وَ إِخْوَانِی الَّذِینَ کُنْتُمْ أَنْتُمْ تَحْلِفُونَ فِی الدُّنْیَا أَنْ لَا یَنَالُهُمُ اللهُ بِرَحْمَةٍ. ثُمَّ یَقُولُ الْأَئِمَّهًُْ لِشِیعَتِهِمْ: ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَیْکُمْ وَ لَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ.

علیّ‌بن‌ابراهیم ( آنگاه به دشمنان خود در آتش می‌گویند تماشا کنید این‌ها برادران و شیعیان ما هستند که شما در دنیا قسم می‌خوردید از رحمت خدا محروم خواهند بود آنگاه ائمّه (به شیعیان خود می‌گویند: ادْخُلُوا الجَنَّةَ لا خَوْفٌ عَلَیْکُمْ وَ لا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۱۵۶
القمی، ج۱، ص۲۳۱
۱ -۲
(اعراف/ ۴۹)

الصّادق (علیه السلام)- وَ یُنَادِی أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ - وَ هُمُ الْأَنْبِیَاءُ (علیهم السلام) وَ الْخُلَفَاءُ- رِجَالًا مِنْ أَهْلِ النَّارِ وَ رُؤَسَاءَ الْکُفَّارِ یَقُولُونَ لَهُمْ مُقَرَّعِینَ: مَا أَغْنَی عَنْکُمْ جَمْعُکُمْ وَ اسْتِکْبَارُکُمْ أَ هؤُلَاءِ الَّذِینَ أَقْسَمْتُمْ لَا یَنَالُهُمُ اللهُ بِرَحْمَةٍ إِشَارَهًًْ لَهُمْ إِلَی أَهْلِ الْجَنَّهًِْ الَّذِینَ کَانَ الرُّؤَسَاءُ یَسْتََضْعِفُونَهُمْ وَ یَحْتَقِرُونَهُمْ لِفَقْرِهِمْ وَ یَسْتَطِیلُونَ عَلَیْهِمْ بِدُنْیَاهُمْ وَ یُقْسِمُونَ أَنَّ اللَّهَ لَا یُدْخِلُهُمُ الْجَنَّهًَْ. ادْخُلُوا الْجَنَّةَ یَقُولُ أَصْحابُ الْأَعْرَافِ لِهؤُلَاءِ الْمُسْتَضْعَفِینَ عَنْ أَمْرٍ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ لَهُمْ بِذَلِکَ: ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَیْکُمْ وَ لَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ أَیْ لَا خَائِفِینَ وَ لَا مَحْزُونِینَ.

امام صادق ( اصحاب اعراف که همان انبیاء و جانشینانشان (می‌باشند مردانی از اهل دوزخ و رهبران آنان را ندا داده و به آن‌ها می‌گویند: «اجتماعتان و رویگردانی شما، بی‌نیازتان نساخت؟! أَ هؤُلَاءِ الَّذِینَ أَقْسَمْتُمْ لَا یَنَالُهُمُ اللهُ بِرَحْمَةٍ مراد همان اهل بهشتند که رهبران [دوزخیان] آن‌ها را به استضعاف کشانده و به سبب فقر و نداری مورد تحقیر قرار می‌دادند و در دنیا بر آن‌ها مسلّط گشته و قسم یاد می‌نمودند که خداوند آن‌ها را وارد بهشت نمی‌سازد، مردان اعراف [پیامبران (] مطابق دستور خداوند به مستضعفین می‌گویند: ادْخُلُوا الجَنَّةَ لا خَوْفٌ عَلَیْکُمْ وَ لا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ یعنی دیگر نه ترسی بر شما است و نه کسی شما را ناراحت می‌کند».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۱۵۶
الصافی، ج۲، ص۲۰۱

داخل بهشت شوید، که نه ترسی دارید و نه غمناک می‌شوید

۲ -۱
(اعراف/ ۴۹)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ أبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ: قَالَ عَلِیٍّ (علیه السلام): إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًِْ نَادَی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ أَیْنَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) قَالَ فَأَقُومُ أَنَا فَیُقَالُ لِی أَنْتَ عَلِیٌّ فَأَقُولُ أَنَا ابْنُ عَمِّ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) وَ وَصِیُّهُ وَ وَارِثُهُ فَیُقَالُ لِی صَدَقْتَ ادْخُلِ الْجَنَّهًَْ فَقَدْ غَفَرَ اللَّهُ لَکَ وَ لِشِیعَتِکَ فَقَدْ آمَنَکَ اللَّهُ وَ آمَنَهُمْ مَعَکَ مِنَ الْفَزَعِ الْأَکْبَرِ ادْخُلُوا الْجَنَّهًَْ آمِنِینَ لا خَوْفٌ عَلَیْکُمْ وَ لا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ.

امام علی ( امام باقر (فرمود: علی (فرمود: «در روز قیامت منادی از آسمان ندا میدهد که علیّ‌بن‌ابی‌طالب (کجاست»؟ پس من برمیخیزم و به من میگویند تو علی (هستی. من میگویم: «من پسر عموی پیامبر (و جانشین و وارث او هستم». پس به من می‌گویند: «راست گفت پس به بهشت وارد شو که خداوند تو و شیعه‌ی تو را آمرزیده است و به تو و همراهیانت از فزع اکبر امان داده است که با امنیّت به بهشت وارد شوید نه ترسی دارید و نه غمناک می‌شوید»!

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۱۵۸
بحار الأنوار، ج۸، ص۳۵۸
۲ -۲
(اعراف/ ۴۹)

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أبِی‌حَمْزَهًَْ قَالَ سَمِعْتُ أبَاعَبْدِاللهِ (علیه السلام) یَقُولُ: شِیعَتُنَا أَقْرَبُ الْخَلْقِ مِنْ عَرْشِ اللَّهِ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ وَ قَالَ أَنْتُمْ أَهْلُ تَحِیَّهًِْ اللَّهِ بِالسَّلَامِ وَ أَهْلُ أَثَرَهًِْ اللَّهِ بِرَحْمَتِهِ وَ أَهْلُ تَوْفِیقِ اللَّهِ بِعِصْمَتِهِ وَ أَهْلُ دَعْوَتِهِ بِطَاعَتِهِ لا خَوْفٌ عَلَیْکُمْ وَ لا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ أَسْمَاؤُکُمْ عِنْدَنَا الصَّالِحُونَ الْمُصْلِحُونَ وَ أَنْتُمْ أَهْلُ الرِّضَا لِرِضَائِهِ عَنْکُمْ وَ الْمَلَائِکَهًُْ إِخْوَانُکُمْ فِی الْخَیْرِ فَإِذَا اجْتَهَدْتُمْ ادْعُوا وَ إِذَا أَذْنَبْتُمْ اسْتَغْفِرُوا وَ أَنْتُمْ خَیْرُ الْبَرِّیَّهًِْ بَعْدَنَا دِیَارُکُمْ لَکُمْ جَنَّهًٌْ وَ قُبُورُکُمْ لَکُمْ جَنَّهًٌْ لِلْجَنَّهًِْ خُلِقْتُمْ وَ فِی الْجَنَّهًِْ نَعِیمُکُمْ وَ إِلَی الْجَنَّهًِْ تَسِیرُونَ.

امام صادق ( ابوحمزه گفت: از امام صادق (شنیدم که می‌فرمود: «شیعیان ما نزدیکترین خلق به عرش خدا در روز قیامت هستند». و فرمود: «شما را خداوند تحیّت به سلام میگوید و شما برگزیده‌ی رحمت خدایید، و کسانی هستید که خداوند برای جلوگیری از گناه، توفیق به آن‌ها داده و شما را دعوت به اطاعت کرده است. هیچ باکی بر شما نیست و نه محزون میشوید. اسامی شما در نزد ما صالحین خیرخواه است. شما به‌واسطه‌ی خشنودی خدا از شما اهل رضا هستید. ملائکه برادران شما در نیکی هستند. هر وقت کوشش نمودید، دعا کنید و اگر گناهی کردید، استغفار نمایید. شما بهترین مردم بعد از ما هستید و شهر و دیار شما برایتان بهشت است. و قبرهای شما برایتان بهشت است؛ برای بهشت آفریده شده‌اید و در بهشت نعمتهای شما است و به‌سوی بهشت در حرکت هستید.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۱۵۸
بحار الأنوار، ج۲۷، ص۱۲۶
۲ -۳
(اعراف/ ۴۹)

الباقر (علیه السلام)- إِنَّ لِکُلِّ شَیْءٍ عُرْوَهًًْ وَ إِنَّ عُرْوَهًَْ الدِّینِ الشِّیعَهًُْ أَلَا وَ إِنَّ لِکُلِّ شَیْءٍ شَرَفاً وَ شَرَفُ الدِّینِ الشِّیعَهًُْ أَلَا وَ إِنَّ لِکُلِّ شَیْءٍ إِمَاماً وَ إِنَّ إِمَامَ الْأَرْضِ أَرْضٌ تَسْکُنُهَا الشِّیعَهًُْ أَلَا وَ إِنَّ لِکُلِّ شَیْءٍ شَهْوَهًًْ وَ إِنَّ شَهْوَهًَْ الدُّنْیَا لِسُکْنَی الشِّیعَهًِْ فِیهَا وَ اللَّهِ لَوْ لَا مَا فِی الْأَرْضِ مِنْکُمْ مَا رَمَتْ بِعُشْبٍ أَبَداً وَ مَا لَهُمْ فِی الْأَرْضِ مِنْ نَصِیبٍ کُلُّ مُخَالِفٍ وَ اللَّهِ وَ إِنْ تَعَبَّدَ وَ اجْتَهَدَ مَنْسُوبٌ إِلَی هَذِهِ الْآیَهًِْ عامِلَةٌ ناصِبَةٌ تَصْلی ناراً حامِیَةً وَ اللَّهِ مَا دَعَا مُخَالِفٌ دَعْوَهًَْ خَیْرٍ إِلَّا کَانَتْ إِجَابَهًُْ دَعْوَتِهِ لَکُمْ وَ لَا دَعَا أَحَدٌ مِنْکُمْ دَعْوَهًًْ إِلَّا کَانَتْ لَهُ مِنَ اللَّهِ مِائَهًٌْ وَ لَا سَأَلَهُ مَسْأَلَهًًْ إِلَّا کَانَتْ لَهُ مِنَ اللَّهِ مِائَهًٌْ وَ لَا عَمِلَ أَحَدٌ مِنْکُمْ حَسَنَهًًْ إِلَّا لَمْ یُحْصِ تَضَاعِیفَهَا وَ اللَّهِ إِنَّ صَائِمَکُمْ لَیَرْتَعُ فِی رِیَاضِ الْجَنَّهًِْ وَ اللَّهِ إِنَّ حَاجَّکُمْ وَ مُعْتَمِرَکُمْ لَمِنْ خَاصَّهًِْ اللَّهِ وَ إِنَّکُمْ جَمِیعاً لَأَهْلُ دَعْوَهًِْ اللَّهِ وَ أَهْلُ إِجَابَتِهِ لا خَوْفٌ عَلَیْکُمْ وَ لا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ کُلُّکُمْ فِی الْجَنَّهًِْ فَتَنَافَسُوا فِی الدَّرَجَات.

امام باقر ( هرکس ریسمانی دارد که به آن چنگ می‌زند و ریسمان دین شیعیان هستند، هرکس شرفی دارد؛ شرف دین شیعیان می‌باشند هرچیزی امام و رهبری دارد امام زمین آنجایی است که شیعیان در آن سکونت دارند، و هرچیزی شهوت و خواسته‌ای دارد، شهوت و میل دنیا در این است که شیعیان در آن سکونت نمایند. به خداوند سوگند اگر شما در روی زمین نبودید گیاه در آن سبز نمی‌شد و آن‌ها در زمین بهره‌ای نداشتند به خداوند سوگند هر مخالفی هرچه هم عبادت کند و کوشش نماید به این آیه‌ی شریفه نسبت دارد که گفت: آن‌ها که پیوسته عمل کرده و خسته شده‌اند [و نتیجه‌ای عایدشان نشده است]، و در آتش سوزان وارد می‌گردند. (غاشیه/۴۳) به خداوند سوگند اگر مخالفی دعای خیری بکند، اجابت برای شما خواهد بود، و هرگاه یکی از شما دعایی بکند پروردگار صد خواسته‌ی او را برمی‌آورد و صد حاجت او را برآورده می‌کند، و اگر یکی از شما کار نیکی انجام دهد خداوند چند برابر به او می‌دهد که او نمی‌تواند بشمارد. به خداوند سوگند که روزه‌داران شما در باغ‌های بهشت به گردش و سیاحت می‌پردازند، و حاجیان شما و عمره‌کنندگان شما از خاصان خداوند هستند، شما همگان اهل دعا و استجابت هستید، نه ترسی دارید و نه غمناک می‌شوید! همه‌ی شما در بهشت هستید و اینک مسابقه دهید، تا به درجات عالیه برسید.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۱۵۸
بحار الأنوار، ج۶۵، ص۱۴۶
بیشتر