آیه وَ إِخْوانُهُمْ يَمُدُّونَهُمْ في الغَيِّ ثُمَّ لا يُقْصِرُونَ [202]
و [مشركان را] برادرانشان [از شياطين] پيوسته در گمراهى پيش مى‌برند، و [دراين راه] كوتاهى نمى‌كنند.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- إِنَّ الَّذِینَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ قَالَ إِذَا ذَکَّرَهُمُ الشَّیْطَانُ الْمَعَاصِیَ وَ حَمَلَهُمْ عَلَیْهَا یَذْکُرُونَ اسْمَ اللَّهِ فَإِذَا هُمْ مُبْصِرُونَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( پرهیزگاران هنگامی که گرفتار وسوسه‌های شیطان شوند، به یاد [خدا و پاداش و کیفر او] می‌افتند؛ و [در پرتو یاد او، راه حق را می‌بینند و] ناگهان بینا می‌گردند. (اعراف/۲۰۱) یعنی چون شیطان آن‌ها را به یاد گناه اندازد و بدان وادار کند، خدا را یاد می‌کنند و نامش را می‌برند و بینا می‌گردند.