آیه أَ وَ عَجِبْتُمْ أَنْ جاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلى رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَ اذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفاءَ مِنْ بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَ زادَكُمْ فِي الْخَلْقِ بَصْطَةً فَاذْكُرُوا آلاءَ اللهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ [69]
آيا تعجّب كرده‌ايد كه پيام آگاه‌كننده پروردگارتان به‌وسيله‌ی مردى از خودتان به شما برسد تا [از مجازات الهى] بيمتان دهد؟! و به‌ياد آوريد هنگامى‌كه شما را جانشينان قوم نوح قرار داد؛ و شما را از جهت خلقت [و توانايى جسمانى] فزونى بخشيد؛ پس نعمت‌هاى خدا را به ياد آوريد، تا رستگار شويد.
الباقر (علیه السلام)- کَانُوا کَأَنَّهُمْ النَّخْلُ الطِّوَالُ وَ کَانَ الرَّجُلُ مِنْهُمْ یَنْجُو الْجَبَلَ بِیَدِهِ فَیَهْدِمُ مِنْهُ قِطْعَهًًْ.
امام باقر ( قامت‌های آنان همچون نخل‌های بلند بود و هر مردی از آنان می‌توانست کوه را به دست گرفته و قسمتی از آن را خراب نماید.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- إِذْ جَعَلَکُمْ خُلَفاءَ أَیْ جَعَلَکُمْ سُکَّانَ الْأَرْضِ مِنْ بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَ هَلَاکُهُمْ بِالْعِصْیَانِ وَ زَادَکُمْ فِی الْخَلْقِ بَصْطَةً أَیْ طُولًا وَ قُوَّهًًْ.
ابن‌عبّاس ( إِذْ جَعَلَکُمْ خُلَفاءَ؛ یعنی شما را ساکنان زمین قرار داد. مِنْ بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ و هلاکت آن ها به خاطر سرکشی است. زادَکُمْ فِی الخَلْقِ بَصْطَةً؛ یعنی از نظر بلند بالایی و قدرت بدنی شما را برتری داد.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أبِی‌یُوسُف البَزّاز قَالَ: تَلَا أَبُوعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) هَذِهِ الْآیَهًَْ فَاذْکُرُوا آلاءَ اللَّهِ قَالَ أَ تَدْرِی مَا آلَاءُ اللَّهِ قُلْتُ لَا قَالَ هِیَ أَعْظَمُ نِعَمِ اللَّهِ عَلَی خَلْقِهِ وَ هِیَ وَلَایَتُنَا.
امام صادق ( ابویوسف بزاز گوید: امام صادق (این آیه را تلاوت نمود: فَاذْکُرُوا آلاءَ اللهَ. فرمود: «می‌دانی آلاء خدا چیست»؟ عرض کردم: «نه». فرمود: «آنها بزرگ‌ترین نعمت‌های خداوند بر خلق هستند و آن ولایت ما است.