آیه وَ لَمَّا سُقِطَ في أَيْديهِمْ وَ رَأَوْا أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّوا قالُوا لَئِنْ لَمْ يَرْحَمْنا رَبُّنا وَ يَغْفِرْ لَنا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرينَ [149]
و هنگامى‌كه حقيقت در دسترسشان قرار گرفت، و ديدند گمراه شده‌اند، گفتند: «اگر پروردگارمان به ما رحم نكند، و ما را نيامرزد، به‌طور قطع از زيانكاران خواهيم بود».
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ لَمَّا سُقِطَ فِی أَیْدِیهِمْ یَعْنِی لَمَّا جَاءَهُمْ مُوسَی (علیه السلام) وَ أَحْرَقَ الْعِجْلَ قالُوا لَئِنْ لَمْ یَرْحَمْنا رَبُّنا وَ یَغْفِرْ لَنا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِینَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( وَ لمَّا سُقِطَ فَی أَیْدِیهِمْ؛ یعنی هنگامی‌که موسی (نزد آنان آمد و گوساله را سوزاند. قَالُواْ لَئِن لَّمْ یَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَ یَغْفِرْ لَنَا لَنَکُونَنَّ مِنَ الخَاسِرِینَ.